Truien, of het nou die ene is met een gat in de mouw, een vlekje op de borst of een rafel op de schouder, ze zijn allemaal geliefd. Als huis-, werk- of klustrui, iedereen heeft er wel eentje in de kledingkast liggen. Verfrommeld in een hoek bij de schilderspullen of netjes opgevouwen tussen de rest van de kleding.
Van heinde en ver komen ze aanspoelen, verpakt onder de kerstboom, uit een PostNL-busje of van je oudere zus. Die ene grijze die al jaren uit de mode is, maar het huis niet verlaat omdat het een oud verlangen oproept, of gewoon omdat er geen andere is die zo fijn zit.
© Isabel van der Vlugt
Vroeger wilde ik altijd dat mijn moeder er eentje voor me zou breien. Ze kon niet breien. Geen sok, muts of handschoen, laat staan een trui. Toch had ik een romantisch idee van een zelfgebreide trui van mijn moeder en was ik jaloers op de vriendinnen die wel zo’n trui hadden. Mijn ex-vriendje had een moeder die breide en ik loerde regelmatig naar dat ene paar rode sokken. Ze waren hoog en hadden oranje streepjes, en als mijn voeten dan koud waren, mocht ik ze lenen.
De verkering ging helaas uit voordat ik een zelfgebreide trui had gekregen dus ook die kans liep ik mis. Truien zijn nou eenmaal noodzakelijk. Zeker nu we met z’n allen de verwarming tot een risicovolle grens laten dalen. We trekken de ene over de andere aan om warm te blijven. De materialen kunnen je laten verbazen over hoe warm houdend ze zijn, ik heb nooit geweten dat wollen laagjes zoveel zouden doen.
En toen kwam ik gisteren plots deze vier strepen tegen in een kleine tweedehandszaak buiten het centrum, Het Groenhuis. Het begon met oranje, een col (waar ik dol op ben) en het liep door naar donkerrood. De zonsondergang op een trui, dacht ik.
Op het papiertje aan de muur stond “Alle winterjassen en truien €1,-” en ik kon mijn ogen niet geloven. Ik plukte haar van het rek af en zonder te passen betaalde ik voor de zonsondergang, een schelpen kettinkje en een paar waxinelichthouders. De verkoper hielp me met het inpakken van de buit en ik stak dezelfde dag nog mijn kaarsjes aan onder het comfort van mijn nieuwe streepjes trui.
© Isabel van der Vlugt
Waar deze trui vandaan komt weet ik niet. Wellicht lag ze wel jarenlang netjes opgevouwen tussen de rest van de kleding. Of was ze een kerstcadeau voor een puber met een groeispurt maar stelde de twee maten te kleine trui teleur. Of misschien werd ze gebreid voor het vriendinnetje van een zoon, die achteraf gezien toch niet zo verliefd was en daarom vertrok zonder trui.
Vandaag, 10 februari, is het Warmetruiendag! Dus doe je warmste trui aan én zet de kachel wat lager. Want als iedereen één graadje lager stookt, één stookseizoen lang, bespaart dat 1 megaton CO₂. Trek die extra wollen, zelfgebreide streepjes trui van je moeder aan (ik ben jaloers) en als je die niet hebt liggen: struin lekker rond door de tweedehands boetiekjes en wie weet vind jij ook zo’n pareltje!
Alle leuke winkels kun je vinden op onze duurzame stadsgids: stadsgids.groenergroningen.eu
Bronnen:
https://wijkbedrijfhetgroenhuis.nl/
https://warmetruiendag.nl/over-ons/
